/ Home / Home / Participatie /
De participatiewet
Inmiddels bestaat deze nieuwe wet alweer een paar jaar, de tijd vliegt. Maar wat hebben we er als maatschappij tot nu toe aan gehad? Zijn we echt de participatiesamenleving aan het worden, zoals onze koning het zo mooi verwoord, maar is het echt zo “mooi”. Het is een mooi streven, maar in werkelijkheid niet haalbaar. Omdat door onbegrip, vooroordelen en onwetendheid degene die deze wet moeten uitvoeren en gestalte moeten geven hier door bovengenoemde redenen niet toe in staat zijn.
Participatie betekent namelijk ook, samenwerken en waar mogelijk buiten de randjes durven te tekenen, zo lang het op een verantwoordelijke manier gaat. Bijvoorbeeld iemand heeft niet de diploma’s, maar wel de ruime aantoonbare ervaring. De wet is de wet, waar iedereen zich aan moet houden en dus geen profijt mag halen, omdat men zich niet aan de wet houd. Maar iedere wet is vatbaar voor een verschil van opvatting van de wet, ook al staat deze zwart op wit.
Daarnaast wordt er nog te veel gedacht in het oude gedachtegoed door mensen met een beperking, zo van ik heb een uitkering, ik mankeer dus (blijkbaar) wat, dus waarom zou ik aan de bak moeten, helemaal nu ook de Sociale bodem is gezakt (geen WSW meer). Je kan mensen dwingen om te gaan werken en daar consequenties aan hangen, maar mensen zijn tegenwoordig innovatief genoeg om dan inkomensten “stiekem” uit derden te halen. En wie controleert dat?
De tegenprestatie voor een uitkering zou ook veel beter kunnen en moeten. Als je zo over straat loopt en zoveel vervuiling zie, vuile lege blikjes, verpakkingen, maar ook het reinigen van graffiti, toezicht op verkeerd geparkeerde auto’s, hondenpoep e.d. Nee, niet iedereen is bevoegd om bekeuringen uit te schrijven, maar het gaat om het vastleggen, zodat er gerichter kan worden gewerkt, door degene die dat wel mogen.
Kortom het is een wisselwerking, die er al heel lang in zit en dus ook niet zomaar uitgaat. Dat de economie crisis voorbij is, ligt niet aan de participatiewet, maar puur door het feit dat er weer geld te besteden valt daaruit ook weer banen ontstaan.
(Dit artikel gaat verder onder het advertentieblok)
Het enige middel dat zou kunnen helpen is bedrijven verplichte quota opleggen, van 5% mensen met een sociaal minimum, zo niet wordt het bedrijf gesloten of de directie door tussenkomst van de rechter ontslag laten aanzeggen. Boetes door het niet behalen, zoals nu het geval is, heeft geen enkele zin.
De AOW leeftijd gaat steeds verder omhoog, omdat we steeds ouder worden. Maar betrekking tot werk zou je ook kunnen zeggen. AOW terug naar 65 jaar en voor ieder jaar dat je daarna nog werkt wordt de uiteindelijke AOW met bijvoorbeeld 10% verhoogd. Zo sla je toch meerdere vliegen in 1 klap? Omdat je mensen aanspoort om te gaan werken, maar ook een goed uitzicht geeft op een betere AOW. Dit kan natuurlijk alleen maar als werkgevers hier ook open voor staan.
Wat betreft arbeidsongeschikten zou je met werkgevers af kunnen spreken, jij krijgt 20% (tot een max. van 500 Euro) van het netto inkomen voor de functie van de beperkte werknemer, als je die minimaal 1 jaar in dienst neemt, waarbij 10% naar de werknemer zelf toe moet (belastingvrij) en 10% mag je zelf behouden, als premie, omdat je iemand in dienst hebt genomen met een beperking, in plaats van de premie die de werkgever nu krijgt. Per saldo is dat bedrag lager dan dat de uitkeringsgerechtigde nu krijgt, waardoor je dus op meerdere fronten geld kan bezuinigen. Per saldo krijgt de persoon met een beperking een netto salaris + 10%, als dat geen motivatie is om te werken? Het bedrag dan tevens pas uitkeren na 12 maanden, als er een verlenging van de arbeidsovereenkomst kan worden getoond.
Waarom zou jij een werknemer met een beperking niet aannemen, als je werkgever bent?
(Dit artikel gaat verder onder het advertentieblok)
In bijlage tref je een samenvatting aan van de Participatiewet opgesteld door Ieder(in), belangenverening voor gelijke behandeling in de maatschappij.